ΕΞΕΤΑΣΗ ΔΥΣΛΕΚΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ..

ΕΞΕΤΑΣΗ ΔΥΣΛΕΚΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ….ΜΑΪΟΣ 2008

Είναι ανάγκη να γράψω για εκείνο το αγόρι το μαθητή της τεχνολογικής κατεύθυνσης που ήρθε να εξεταστεί προφορικά στο μάθημα της φυσικής. Καθόμαστε ακίνητοι και όσο το δυνατόν ανέκφραστοι την ώρα της εξέτασης ,προσπαθούσαμε δηλαδή, γιατί όλη η αίθουσα ήταν γεμάτη με το άγχος του. Δεν υπήρχαν οι άλλοι ήχοι ,παρά μόνο η βαριά ανάσα του, ο αναστεναγμός άλλοτε ανακούφισης άλλοτε απελπισίας. Τα λόγια του μπερδεμένα οι σκέψεις πολλές αλλά σκόρπιες, αλλά τα μάτια του, καρφωμένα στα δικά μας τα πρόσωπα , ήταν γεμάτα με αγωνία και αναμονή. Λες και μπορούσε να διακρίνει μέσα από τον ελαφρύ κυματισμό της έκφρασης, μέσα από την αδιόρατη ρυτίδα του μετώπου την απάντηση σ΄αυτό που τον βασάνιζε: ήταν σωστή ή όχι η απάντηση που έδωσε;
Ήθελε τα δεδομένα στον πίνακα να είναι σε απόλυτη τάξη που αν χαλούσε από μια στραβή γραμμή ή από έναν αχρείαστο τύπο οι σκέψεις του μπερδεύονταν έχαναν τον ειρμό τους γίνονταν κουβάρι. Και τότε εκλιπαρούσε την επιείκεια μας για να του δώσουμε την ευκαιρία να τα ξαναγράψει με τη σειρά να ξαναβάλει τις σκέψεις σε τάξη…
Ότάν απαντούσε σωστά και το τσεκάριζε από την έκφραση μας –σχεδόν πάντα με επιτυχία ακόμα κι αν εμείς δεν κουνούσαμε ούτε τα βλέφαρα μας- ο αναστεναγμός ανακούφισης ήταν λυτρωτικός λες και έστηνε την σημαία της νίκης μετά από ηρωική προσπάθεια να κερδίσει τη μάχη με τον εαυτό του. Δεν ήθελε να εκτεθεί δεν ήθελε καθόλου να δώσει αυτή τη μάχη της ανάγκης δεν είμαστε οι δικοί του άνθρωποι, δεν ήθελε να δούμε το πρόβλημα του.
Πάλεψε όμως όσο μπορούσε, με τα μάτια ,με τα χέρια ,με τα λόγια πάλεψε με την ανασφάλεια του. Η νίκη του- περά από την προσωπική του επίτευξη – ήταν ότι μας μετέδωσε την αγωνία του ότι μας έκανε λίγο πιο ευαίσθητους λίγο πιο μαλακούς λίγο πιο έμπειρους απέναντι στο πρόβλημα της δυσλεξίας…
Υ.Γ Το πιο τρομακτικό ήταν η αδυναμία του να μετατρέψει ένα σύνθετο κλάσμα σε απλό όχι από έλλειψη γνώσης αλλά γιατί έχανε το «πάνω» και το «κάτω» στην προσπάθεια του να προσανατολιστεί πάνω στο επίπεδο.