ΠΟΛΥΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

Είναι αλήθεια πως κανείς μας δεν περίμενε ότι αυτή η πενθήμερη εκδρομή θα ήταν εμπειρία ζωής για καθηγητές και μαθητές.Ολοι περιμέναμε μια συνηθισμένη εκδρομή με τα συνηθισμένα προβλήματα:να ελέγχουμε τους μαθητές για τυχόν παραβάσεις, να επιλύουμε συγκρούσεις που θα προέκυπταν, να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το κρυφτούλι των μαθητών που θα ήθελαν με τον δικό τους τρόπο να ζήσουν 5 μέρες μακριά από το σπίτι τους. Και όμως το θαύμα έγινε, κανένας δεν ήθελε να ζήσει μόνος του αυτή την πολύτιμη εμπειρία κανένας δεν ήθελε να στεναχωρήσει ή να προβληματίσει τους άλλους, όλοι έτρεμαν για όλους, όλοι αγαπήθηκαν και ένιωσαν τη χαρά του να είσαι ομάδα που θέλεις να ρουφήξεις την κοινή εμπειρία ,γιατί μετά ποιος ξέρει που θα σε πάει η ζωη...Μετά από τρία χρόνια καθημερινότητας στο λύκειο το επιστέγασμα ήταν υπέροχο.Μια εκδρομή γεμάτη με χρώμα της Κρήτης,λουσμένη με ήλιο και σκόνη, γεμάτη μουσικές, εικόνες και χορούς, πλυμμηρισμένη από συναισθήματα και υποσχέσεις ότι η ζωή που θ' ακολουθήσει θα΄χει την ίδια ομορφιά ,την ίδια λυτρωτική κούραση και την ίδια ένταση με αυτή μιας πενταήμερης εκδρομής. Ο ύπνος λιγοστός οι εναλλαγές πολλές: υπέροχη ξενάγηση στην Κνωσσό ,χαλάρωση στον Αγιο Νικόλαο και βραδινή διασκέδαση στο Ηράκλειο σ'ενα "Hotel club" που φιλοξένησε υπέροχα το κέφι μας και τη διαθεσή μας για χορό... Στη Φαιστό αναρωτηθήκαμε τι ήταν κάθε τι που βλέπαμε και δώσαμε τις δικές μας εκδοχές για την χρήση του μνημείου(αυτές που μας άρεσαν!).Στα Μάταλα αφουγκραστήκαμε την υπέροχη εκδοχή της ζωής των "χίπις" και αφήσαμε το τοπίο να συνοδεύσει το φαγητό μας ακουγωντας κρητική μουσική..Και το Αρκάδι ξύπνησε τον κοιμισμένο πατριωτισμό μας ενώ στο Ρέθυμνο αναγνωρίσαμε μια ζεστή παλιά πόλη...Και το βράδυ στο γήπεδο να ζητωκραυγάζουμε για την νίκη της Ελλάδας στον αγώνα της Εθνικής μας με το Ισραήλ..Και οι υπόλοιπες μέρες στα Χανιά να αναζητούμε τσικουδιες και ρακί και νόστιμες κρητικές λιχουδιες...Το καλύτερο όμως ήταν το συναισθηματικό κλίμα, οι πλάκες μεταξύ μας,οι αγκαλιές και τα κλάματα όταν καποιος στεναχωρούσε τους άλλους ως ένδειξη μεταμέλειας, η υπακοή ως ένδειξη τιμής σε όσους σεβάστηκαν και αγάπησαν,και αυτή η έντονη τάση της νιότης να τρέμει για κάθετι που της προκαλεί θετικό συναίσθημα, αυτός ο λόγος τιμής σαν άγραφος κανόνας μεταξύ αυτών που νιώθουν την ίδια στιγμή την ίδια φόρτιση...Ποιος άραγε έχει να πεί κάτι κακό για τους νέους μας που σου θυμίζουν με κάθε τρόπο πόσο πολύτιμη είναι η νιότη, πόσο πολύτιμη είναι η ζωη;